கள்ளச்சிரிப்பழகா..

கடவுள் 'அழகு'

என்பதை உருவாக்கி
எங்கே வைப்பதென்று
தெரியாமல்
உன் கன்னத்தில்
வைத்தான்!
மிச்சமீதியை உன்
உதட்டில் சேர்த்தான்!

அந்த அழகை
ரசிக்க மட்டுமல்ல
ருசிக்கவும் பிறந்தவள்
நான்!


யார் செய்த தவமோ,
போன ஜென்மத்தில்
பிறந்த வண்டும் பூவும்
இந்த ஜென்மத்தில்
உன் உதடுகளாகவும்
என் உதடுகளாகவும்
மறுபிறவி எடுக்க!

குலதெய்வ கோயிலுக்கு
குடும்பமே புறப்பட
'தலைவலிக்குது நான் வரல'
என்று பொய் சொல்லி
கள்ளச்சிரிப்புடன்
என்னை பார்த்தாய்,
நான் என்ன செய்ய?
எனக்கு பொய் சொல்ல வராதே!

அழகான காயங்கள்
நொடிபொழுதில் ரசிக்க
வைக்கும் மாயங்கள்.
நம்மையே நாம்
மறந்து போவதால்
முத்தமும்
ஒருவித தியானம் தான்!

'ஒன்னு தரவா?' என்று
கெஞ்சி கேட்கிறாயா!
கிறுக்கா,
கேட்காமலே கொடுத்தால்
என்னவாம்?

எத்தனையோ கவிதைகளை
நான் படித்திருந்தாலும்,
என்னை கெஞ்சலாகவும்
கொஞ்சலாகவும்
ரசிக்கும் கவிதை,
நீயடா!

என்னை அப்படி பார்க்காதடா
நான் வெட்கப்படுவதைவிட
என் வெட்கங்கள்
தனியே நின்று
அதிகமாய் வெட்கப்படுகின்றன.